Podstawa prawna
Za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanymi dalej narażeniem zawodowym. Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.
Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej może dokonać:
●pracodawca,
●każdy lekarz (lekarz sprawujący opiekę profilaktyczną nad zakładem pracy, lekarz każdej specjalności leczący pacjenta, lekarz stomatolog) oraz lekarz podmiotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej
●pracownik aktualnie zatrudniony lub były pracownik (bezrobotny, rencista, emeryt), przy czym pracownik aktualnie zatrudniony zgłasza podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną
Orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania wydawane jest na podstawie:
●wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych,
●dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika,
●dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego.
W/w orzeczenie WOMP wysyła :
●właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu,
●zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu pracownikowi
●lekarzowi kierującemu na badanie
Badany w jednostce orzeczniczej I stopnia pracownik lub były pracownik w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego, który nie zgadza się z treścią wydanego orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia, którą jest instytut badawczy w dziedzinie medycyny pracy. Pracownik składa wniosek za pośrednictwem jednostki orzeczniczej, w której orzeczenie lekarskie wydano.
Orzeczenie lekarskie w sprawie choroby zawodowej wydane przez lekarza jednostki orzeczniczej II stopnia jest ostateczne.
Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny na podstawie materiału dowodowego, a w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim wydanym przez jednostki orzecznicze oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika.
Decyzję właściwego państwowego inspektora sanitarnego otrzymują:
●zainteresowany pracownik lub były pracownik,
●pracodawca lub pracodawcy zatrudniający pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej,
●jednostka orzecznicza zatrudniająca lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie,
●właściwy okręgowy inspektor pracy.
Odwołanie od decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego przysługuje pracownikowi lub byłemu pracownikowi oraz pracodawcy w terminie 14 dni od jej otrzymania za pośrednictwem tegoż inspektora sanitarnego do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.
